Nostalgia Anioła

Empathia

Jeden z moich ulubionych filmów. Dramat.
Susie Salmon zostaje brutalnie zgwałcona i zamordowana przez swojego sąsiada. To, co się dzieje po jej śmierci, obserwuje z nieba. Spoglądając w dół, snuje głosem czternastolatki powieść koszmarną, ale też pełną nadziei. Przez długie tygodnie po swojej śmierci Susie obserwuje życie, które toczy się już bez niej – przysłuchuje się pogłoskom na temat swojego zniknięcia, współczuje rodzicom, którzy ciągle wierzą, że córka się odnajdzie, obserwuje, jak ten, który ją zamordował, zaciera ślady zbrodni, widzi jak małżeństwo jej rodziców rozpada się, ojciec obsesyjnie pragnie zemsty, a siostra staję się osobą zupełnie obcą.

Nie polecam tego filmu ludziom bardzo wrażliwym. Ja nie jestem szczególnie wrażliwa, ale jeśli chodzi o jakąkolwiek krzywdę dzieci to wymiękam. Jak dla mnie film styka się z granicą Thillera. Niepokoi mnie to, że tacy ludzie jak oprawca Susie istnieją. Co czai się w ich umysłach? To z jaką precyzją on to wszystko planował, tworzył pułapki upewnia mnie tylko w przekonaniu że to człowiek psychicznie chory, mający problemy ze sobą.
Radzę obejrzeć, choć jest to film dla ludzi wytrwałych, trwa 2 godziny i jest to po prostu przyglądanie się jak wszyscy odkrywają powoli prawdę.

Catelyn

Wczoraj oglądałam i muszę przyznać, że troszkę mnie rozczarował ten film. Oto lista skarg i zażaleń:
1. Matka Susie - Że co przepraszam? To miały być lata 70! A ona była zbyt współczesna. Poza tym wcale nie wyglądała na 42 lata, a tyle miała...
2. Niebo - po pierwsze, Susie nie była w żadnym pomiędzy. Ona od razu była w niebie i to wyglądało inaczej. Po drugie, Holly nie była ofiarą Harveya!
3. Zdecydowanie za mało Lindsey. Bardzo żałuję, że nie było tego, jak Samuel się jej oświadczył i w ogóle

4. Zmiana kolejności - w filmie Harvey wyrzucił ciało Susie na końcu na zapadlisko, a przecież on to od razu po zabiciu zrobił! -.-
5. W ogóle nie było tego skoku - 8 lat później, a to było ważne i prawie że zmieniało istotę przesłania.
6. Ten wątek z Ruth i Rayem nie trzymał się kupy, pozmieniali to jak nie wiem.

Ale wielki plus za babcię Lynn - była genialna.

Empathia

To prawda, film bardzo różni się od książka. Pomijają jak zwykle- w filmach- najistotniejsze szczegóły.
A scena z oświadczynami w książce była cudowna i wielka szkoda, że jej nie pokazali.

Helen!

Właśnie obejrzałam i był śliczny.